Procedura REPLEDIT służy do edytowania miejsca replikacji. Miejsce jest najpierw ładowane przy pomocy procedur LOADREG i LOADSITE. Następnie przetwarza się każdą opcję wiersza poleceń przy pomocy polecenia FOR (w wersji iteratora liczbowego). Zmodyfikowane miejsce zapisuje się przy pomocy procedur SAVEREG i SAVESITE. Każda opcja polecenia powoduje wywołanie odpowiedniej procedury edycyjnej (np. /ADD wywołuje procedurę REPLEDITADD).
Czytaj Dalej
Polecenie SET ustawia wartości zmiennych środowiskowych, albo przeprowadza obliczenia arytmetyczne. SET(1) wyświetla pełną listę zmiennych, zdefiniowanych w bieżącym środowisku. SET(2) wyświetla listę zmiennych, których nazwa rozpoczyna się od tekstu zmienna.
SET(3) usuwa zmienną o nazwie zmienna ze środowiska. SET(4) definiuje lub redefiniuje zmienną, przypisując jej określoną wartość. Rozwinięcie zmiennych środowiskowych, wchodzących w skład wartości, zachodzi przed przypisaniem wartości do zmiennej. Wartość może zawierać znak równości, ale nie może się od niego zaczynać.
Czytaj Dalej
Polecenie ECHO steruje wyświetlaniem echa poleceń w oknie konsoli, albo wyświetla teksty w oknie konsoli. Podczas wykonywania skryptu, interpreter poleceń domyślnie wyświetla nazwę wykonywanego polecenia w oknie konsoli. ECH0(2) włącza lub wyłącza echo poleceń, a ECH0(1) wyświetla bieżący stan echa.
Polecenia skryptu zaczynające się od znaku @ nie będą wyświetlane w oknie konsoli, niezależnie od aktualnego stanu echa poleceń.
Czytaj Dalej
Polecenie R0B0C0PY replikuje pliki i katalogi z jednej lokacji do drugiej. W przeciwieństwie do innych poleceń kopiujących, R0B0C0PY kopiuje tylko tyle plików, aby zsynchronizować katalog źródłowy i katalog przeznaczenia. Jest to przydatne w przypadku kopiowania plików przez sieci rozległe (WAN), które mają ograniczoną przepustowość.
Aby zwiększyć niezawodność pracy w sieciach rozległych, R0B0C0PY po wystąpieniu błędu ponawia próbę skopiowania pliku. Liczbę ponownych prób ustawia się przy pomocy opcji /R, a okres pomiędzy kolejnymi próbami – przy pomocy opcji /W. W połączeniu z tymi opcjami można użyć opcji /REG, aby ustawić nowe wartości domyślne.
Źródł...
Czytaj Dalej
F7 Wyświetla historię poleceń w oknie dialogowym. Do poruszania się w obrębie listy służą klawisze kursora. Nacisnąć Esc, aby zamknąć okno, albo Enter, aby wykonać polecenie. Polecenie na liście są oznaczone numerami, z których korzysta klawisz F9. Jeśli lista historii jest pusta, okno nie pojawia się.
Alt+F7 Usuwa wszystkie polecenia z listy historii. F8 Przywołuje polecenie, którego tekst pasuje do znaków wprowadzonych w wierszu poleceń. Polecenie pasuje wtedy, jeśli zaczyna się od takich samych znaków, jakie wpisano w wierszu poleceń. Naciskanie klawisza F8 umożliwi dostęp do pozostałych poleceń w buforze historii, które zaczynają się od takich samych znaków.
Czytaj Dalej
Polecenia wykonywane przez interpreter dziedziczą przeadresowanie wejścia i wyjścia. Jeśli więc uruchomi się interpreter, przeadresowując
jego wyjście, wszystkie wykonywane przezeń polecenia również będą miały przeadresowane wyjście. Symbole poleceń składanych umożliwiają umieszczenie wielu poleceń w tej samej linii. Symbol potoku (przedstawiony w poprzedniej tabeli) jest zarazem symbolem przeadresowania, jak symbolem polecenia składanego. Symbole poleceń składanych przedstawia następująca tabela:
Czytaj Dalej
Opcja /C porównuje pliki nie uwzględniając wielkości liter. Opcja /W sprawia, że polecenie FC traktuje ciągi znaków białej spacji (spacji i znaków tabulacji) jak pojedynczą spację, oraz ignoruje znaki białej spacji znajdujące się na początku i końcu linii. W takim przypadku polecenie FC traktuje linie, różniące się tylko ilością białych spacji, jako identyczne.
Zwykle FC rozwija znaki tabulacji co ósmą kolumnę. Opcja /T traktuje znaki tabulacji w dosłowny sposób, co może spowodować, że FC uzna za różne identycznie wcięte linie, chyba że użyje się także opcji /W.
Czytaj Dalej
Zmieniają także interpretację wartości nn w opcji /Q na bajty, kilobajty lub megabajty. Jeśli korzysta się z kompresji NTFS, DIRUSE podczas obliczania sum dodaje rozmiar zdekompresowanego pliku. Opcja /C sprawia, że dodawany będzie rozmiar skompresowanego pliku.
Opcja /* oblicza sumy dla podkatalogów pierwszego poziomu w każdym z określonych katalogów. Umożliwia to przedstawienie wykorzystywanej przestrzeni dyskowej według katalogów, jeśli jako katalog określi się katalog podstawowy.
Czytaj Dalej
W niektórych wersjach Windows NT, polecenie F0R(4) nie akceptuje tabulatora jako domyślnego ogranicznika. W takim przypadku należy jawnie wprowadzić znak tabulatora w opcji delims=.
FOR(4) nie może przetwarzać plików, których nazwy zawierają spacje. W takim przypadku trzeba skorzystać z F0R(6) w połączeniu z poleceniem TYPE. Należy więc zastąpić polecenie:
Czytaj Dalej
Każde oprogramowanie magazynowe daje możliwość generowania wydruków i dokumentów, które stanowią potwierdzenie wydania produktu lub jego przyjęcia. Takie dokumenty są bardzo ważne w przypadku wszelkiego rodzaju kontroli, które mają miejsce w firmie. Pozwalają na udokumentowanie wszystkich działań, jakie miały miejsce w ramach prowadzonej działalności. Można udowodnić, że taka i taka liczna produktów została sprzedana. Dzięki temu, możliwe jest również dokonanie pełnej ewidencji swojej działalności. Można cieszyć się z tego, że wszystkie działania są legalne i zapisane na papierze. Pozwala to na osiągnięcie najlepszych efektów z możliwych...
Czytaj Dalej
Jeśli pierwszym leksemem polecenia jest tekst CMD, wówczas zastępowany on jest zawartością zmiennej COMSPEC. Dzięki temu uruchamiany jest zawsze właściwy interpreter poleceń.
Jeśli pierwszy leksem polecenia nie zawiera rozszerzenia pliku, wówczas polecenie START, szukając pliku wykonywalnego, korzysta ze zmiennej PATH EXT jako listy możliwych rozszerzeń plików. PATHEXT musi zawierać listę rozszerzeń plików, oddzielonych średnikami. Szukając polecenia do wykonania, START testuje kolejno każde z nich. Domyślną wartością PATHEXT jest .COM.EXE.BAT.CMD. Polecenie START przeszukuje bieżący katalog, a następnie wszystkie katalogi określone przez zmienną PATH. Dla każdego katalogu sprawdzane są wszystkie rozszerzenia, tzn. START sprawdza najpierw wszystkie rozszerzenia plików z PATHEXT w bieżącym katalogu, później w pierwszym katalogu zmiennej PATH, następnie w drugim itd.
Czytaj Dalej
Opcja /FORCELOGOFF ustawia liczbę minut, po której użytkownik zostanie zmuszony do wylogowania. Wymuszone wylogowanie może nastąpić w sytuacji, kiedy konto użytkownika straci ważność, albo kiedy upłynie
dozwolony czas zalogowania (jeśli konto posiada ograniczone godziny logowania). Opcja /F0RCEL0G0FF:N0 wyłącza wymuszone wylogowania. Opcja /MINPWLEN ustawia minimalną dozwoloną długość hasła, w zakresie od 0 do 14 znaków. Domyślnie jest to 6 znaków. Opcja /UNIOEPW ustawia wielkość bufora, w którym pamiętane są stare hasła. Windows NT używa tego bufora, aby potwierdzić unikalność hasła. Jeśli np. ustawi się rozmiar bufora na 4, wówczas Windows NT nie pozwoli na zmianę hasła na żadne z czterech ostatnio używanych.
Czytaj Dalej
Zwykle nowa aplikacja lub polecenie dziedziczy bieżące środowisko interpretera, który wykonał polecenie START. Opcja /I sprawia, że polecenie dziedziczy środowisko w takim stanie, jaki miało w momencie uruchomienia interpretera. Zmiany w środowisku, dokonane w bieżącej sesji interpretera, nie są przekazywane nowej aplikacji.
Opcje /MIN i/MAX kontrolują rozmiar okna, tworzonego dla uruchamianej aplikacji. Jeśli nie określi się tych opcji, wówczas Windows NT tworzy normalne okno. Opcja /MIN uruchamia aplikację w zminimalizowanym oknie (przycisk na pasku zadań), a opcja /MAX uruchamia ją w oknie zmaksymalizowanym.
Czytaj Dalej