Po otrzymaniu nazwy UNC polecenie PUSHD automatycznie mapuje ją na literę dysku. Skrypt korzysta tutaj z polecenia PUSHD, a nie NET USE, ponieważ ma ono tę przewagę, że przy mapowaniu dysków automatycznie wybiera niewykorzystane litery. Następnie zwiększana jest zmiemia UNCCOUNT, która przechowuje liczbę mapowań dokonanych przy użyciu polecenia PUSHD.
Skrypt musi teraz sprawdzić, która litera dysku została przypisana przez polecenie PUSHD, aby mógł ją przekazać do polecenia NTBACKUP w miejsce nazwy UNC. W tym celu wykonuje się polecenie CD (bez żadnych argumentów, co powoduje wyświetlenie bieżącego dysku i katalogu). Wyjście polecenia CD jest przechwytywane przez polecenie FOR i umieszczane w zmiennej T1. Tak więc zmienna T1 przed wykonaniem powyższych linii zawiera nazwę UNC, a po ich wykonaniu – równoważną jej literę dysku i ścieżkę. Kiedy następnie zmienną T1 dodaje się
do zm...
Czytaj Dalej